Hey Yabancı

Ben bazen yabancılaşıyorum. "Ben bazen kusuyorum" olarak Emrak tarafından söylenen bu kalıbı değiştirme hakkı gördüm kendimde çünkü ben bazen gerçekten yabancılaşıyorum. Öyle dünyaya, hayata ne bileyim insanlığa falan yabancılaşmak değil bu. Çok şükür ergenliği atlatalı çok oldu.

Benim de dahil olduğum "Genç" olarak nitelenen insanlar topluluğunun bazılarına karşı yabancılaşıyorum. Evet ben de daha 21 yaşını doldurmamış bir gencim. Belki benim de o yabancılaştığım kesimdeki gençler gibi davranmam gerek ama bazı özelliklerini çok garipsiyorum. Özellik tanımını açmak gerekirse, giyim kuşam olsun, davranışlar olsun, konuşurken kullandıkları kelimeler olsun ve bu saydıklarımla birlikte daha nice özellikle birlikte bir tarza dahil olup kişilik kazanmaya çalışmalarını çok garipsiyorum. Körü körüne bir yaşam kalıbına bağlanıp kendini ona uydurmaya çalışmayı anlayamıyorum. Tamam, onlara da hak vermeye çalışıyorum. Herkes bir anda ne yaptığının farkına varacak değil. Bazı arayışlarda olmaları doğal olabilir. Fakat 20-21 yaşına gelmiş, artık çocuk ya da ergen olmayan bir insanın hala 15 yaşında gibi davranmasını anlayamam.

2-3 yıl içinde iş hayatına atılacak bu insanlar. -Tabi işşiz kalma ihtimallerini göz önünde bulundurmuyorum.- Artık sosyal hayatın çok daha aktif bir parçası olacaklar. Ne ara akılları başlarına gelecek de yaşlarının gereğince davranmaya başlayacaklar merak ediyorum. Yoksa iş yerinde üstleri birşey yapmalarını söylediğinde "Ah kahretsin. Zaten tüm masum sevgi tohumlarımın çiçek açmasına izin verilmemiş bir de siz beni kara ormanda ıslık çalarak savaşa gönderiyorsunuz." tarzı cümleler mi kuracaklar?

Yazı biraz öfkeyle yazılmış gibi gelebilir ama bahsettiğim insan tipine karşı öfkeli değilim. Sadece anlamıyorum ve garip geliyor durumları. Umarım kısa zamanlarda aynaya bakıp ne yaptıklarının farkına varırlar. Onlar farkına varana kadar "Ben bazen yabancılaşıyorum."