Ti-Ti

Bir marka düşünün ki bir araştırma yapılsa ülkede en nefret edilen marka çıkabilir. Bir de reklam şirketi var. Bu markanın yöneticileri gelip bu reklam şirketinden yeni tv reklamları için fikir proje vs istiyor. Kreatif grup başlıyor çalışmaya, düşünüyorlar taşınıyorlar kesin bir sürü fikir buluyorlar. Bir tanesi de alalım başlı başına bir antipati abidesi olan yazar-oyuncu bir kadını, yanına da M. ve F.'siyle birlikteyken göze hoş gelen ama yalnız başına iticilikten iticiliğe koşan bir müzisyen koyalım. Bunlar seri reklamlar halinde kah birbirlerine iğrenç espriler yapsınlar, kah bağıra bağıra izleyenin sinir sistemine tecavüz etsinler.

Bu fikir de diğer fikirlerle birlikte nasıl oluyorsa kreatif direktörün de masasından onay alıp geçiyor. Firmaya sunum yapılmadan önce muhtemelen şirketin genel müdürü de bakıyor ve bu fikrin hangi akla hizmet yazıldığını sormayıp onayı basıyor. Firmanın yetkilileri sunumu dinleyip nasıl bir kafa yüksekliğindeler, nasıl bir ruh halindelerse bu fikri seçiyorlar. Hiç kimse durumun garipliğinin farkına varılmıyor. Metin yazarları reklamı daha antipatik hale nasıl getiririz diye çalışarak metinlerini yazıyor. Set kuruluyor, oyuncular oynuyor, kameralar çekiyor. Bütün aşamaları tamamlanan reklam tv kanallarına yüklü miktarda para ödenerek veriliyor.

Şimdi soruyorum, arkadaşım iyi misiniz? Zaten nefret edilen bir markayı neden böyle bir reklamla iyice tiksinilecek hale getiriyorsunuz? Kafanız güzeldi desem öyle olsa eminim çok daha iyi fikirler çıkardı. Harcadığınız paralara yazık. Ayrıca da nasıl insanlar reklam ajanslarında vs. çalışıp para kazanırken ne beyinler işsiz geziyor bunu da anlıyoruz. Neyse efendim sözün özü, senden ölesiye nefret ediyorum TürkTelekom, ne kadar uğraşırsan uğraş daha fazla nefret ettiremezsin parana yazık.